Παρασκευή 29 Μαρτίου 2013
Πέμπτη 28 Μαρτίου 2013
Τετάρτη 20 Μαρτίου 2013
Τρίτη 19 Μαρτίου 2013
Από το δικό μου κυρία! - Διδακτική ιστορία
Το παρακάτω κείμενο αφιερώνεται στους δασκάλους εκείνους που
δεν σταματούν να αναλώνονται, να πεθαίνουν συναισθηματικά, να αδειάζουν
κυριολεκτικά όλο το μέσα τους για χάρη των μαθητών τους. Σ΄ αυτούς που δεν
υπολογίζουν κόπους ούτε και λογαριάζουν αν ο μισθός είναι λίγος και δε φτάνει,
που δεν δειλιάζουν ούτε φοβούνται να εκτεθούν. Μην τους ψάχνετε σε μουσεία,
βρίσκονται ανάμεσά σας...
«Από το δικό μου, κυρία!»
Υπέρ αναμνήσεως μιας υπέροχης δασκάλας!
(της Λότης Πέτροβιτς)
«...Το Δεκέμβρη του 1943, αρχή ενός ακόμα χειμώνα πείνας και
παγωνιάς, άχνισε κάτι ζεστό ξαφνικά στην αυλή του σχολείου μας. Ήταν ένα μεγάλο
καζάνι και μέσα είχε συσσίτιο για τα παιδιά. Γύρισα στο σπίτι περήφανη,
κρατώντας με προσοχή ένα τενεκεδάκι γεμάτο σούπα πηχτή. «Γιατί δεν την έτρωγες
στο σχολείο, καρδούλα μου;» λαχτάρισε η μάνα μου. «Αν σου χυνόταν στο δρόμο;»
«Θα φάτε λίγη σούπα κι εσείς, αλλιώς δεν τρώω καθόλου», δήλωσα ορθά κοφτά. «Το
ίδιο κι εγώ», φώναξε ο Μάνος, ο αδερφός μου. Κι έτσι γινόταν από κείνη τη μέρα
σε κάθε συσσίτιο που κουβαλούσαμε οι δυο μας από το σχολείο. Η σούπα ερχόταν
τακτικά, πάντα η ίδια, άνοστη και πηχτή.
Ώσπου μια μέρα, μας μοίρασαν κάτι ξεχωριστό. Μπήκαμε στη
γραμμή και μας έβαλαν στα τενεκεδάκια κάτι σα μέλι, αλλά σκούρο κοκκινωπό.
«Γλυκόζη» το είπαν. Βουτούσαν τα παιδιά το δάχτυλο στη γλυκόζη, το έγλειφαν με
απόλαυση και γελούσαν ευτυχισμένα, πειράζονταν μεταξύ τους. Ένα μεσημέρι,
γυρίζοντας ο αδερφός μου από το σχολείο, δεν ήθελε να βάλει μπουκιά στο στόμα
του - ούτε από τη σούπα ούτε από τη γλυκόζη.
Ταραγμένος φαινόταν, έτοιμος να
βάλει τα κλάματα. «Τι συμβαίνει παιδί μου;» ανησύχησε η μαμά. Εκείνος δεν
έβγαζε λέξη. Κι όσο δε μιλούσε, τόσο επέμενε η μάνα μου να μάθει, τόσο μεγάλωνε
και η δική μας η περιέργεια. Με τα πολλά, αποφάσισε τελικά να μιλήσει. Κι αυτό
που μας είπε γράφτηκε στη μνήμη μου ανεξίτηλα.
Στην αυλή για το συσσίτιο βρισκόταν με της τάξης του τα
παιδιά. «Σκαρώνουμε κάτι;» άκουσε έναν από τους συμμαθητές του - «πειραχτήρης»
ήταν το παρατσούκλι του - να ψιθυρίζει στον διπλανό, μόλις πήρε τη γλυκόζη στο
τενεκεδάκι του. Ο άλλος έγνεψε «ναι». Τότε ο πειραχτήρης κάτι του είπε στ'
αυτί, κρυφογέλασαν οι δυο τους πονηρά κι εξαφανίστηκαν στη στιγμή. Σε λίγο χτύπησε το κουδούνι να μπούνε στην τάξη. Πρώτα έμπαιναν τα κορίτσια.
Ύστερα τ' αγόρια. Τελευταία η δασκάλα, που κόντευε να μην ξεχωρίζει από τα
παιδιά, έτσι που είχε απομείνει πετσί και κόκαλο. Καταλάβαινες πως ήταν μεγάλη
από τα μάτια της μόνο, που τα σκοτείνιαζαν ολόγυρα δυο μαύροι κύκλοι.
Όταν
μπαίνανε όλοι στην τάξη, έκλεινε την πόρτα, μετρούσε τα παιδιά σειρά σειρά, έλεγε «εντάξει, φρόνιμα τώρα, μην ακούσω μιλιά» κι
αρχίζανε αμέσως το μάθημα. Το «εντάξει, φρόνιμα τώρα, μην ακούσω μιλιά» τη φορά
εκείνη δεν το είπε. Ούτε να τους μετρήσει την είδανε. Κοντά στην πόρτα της τάξης στεκόταν σκυφτή, σαν
να ψαχούλευε κάτι. «Μα τι κάνει η κυρία εκεί;» ρώτησε παραξενεμένος ο Μάνος που
δεν καλόβλεπε, τα περισσότερα παιδιά ήταν όρθια ακόμα. «Πασαλείψαμε το χερούλι
με γλυκόζη», χασκογέλασε από δίπλα ο πειραχτήρης, «για να κολλήσουν τα χέρια
της να γελάσουμε!» Δε γελάσανε.
Καθίσανε τελικά στα θρανία τους και δε μιλούσε κανείς. Βλέπανε τη δασκάλα τους τώρα όλοι βουβοί,
σαστισμένοι… Είχε σκύψει κι έγλειφε με λαχτάρα μια το χερούλι της πόρτας, μια
την παλάμη της... Ύστερα γύρισε και τους κοίταξε με παράπονο. Στα μάγουλά της
έτρεχαν δάκρυα. «Μην τη σπαταλάτε τη γλυκόζη, χρυσά μου, για τ' όνομα του
Θεού!», είπε ξέπνοα. «Σας τη δώσαμε όλη, ούτε μια σταγονίτσα δεν κρατήσαμε
εμείς οι δάσκαλοι, για να τη φάτε να δυναμώσετε εσείς τα παιδιά. Μην τη
σπαταλάτε, σας παρακαλώ, είναι κρίμα! Είν’ αμαρτία!» Την πήραν πάλι τα δάκρυα.
Κι έκλαιγε, έκλαιγε...
Μαζευτήκαν όλοι τριγύρω της. Μονάχα ο πειραχτήρης έμεινε στο
θρανίο του με το κεφάλι κατεβασμένο. Οι άλλοι σπρώχνονταν ποιος πρώτα να την
αγκαλιάσει, ποιος να της πρωτοπεί «από το δικό μου, από το δικό μου, κυρία, να
πάρετε λίγο!»
Ούτ’ ένα τενεκεδάκι δεν άγγιξε η δασκάλα. Μόνο έκλαιγε,
έκλαιγε...»
Από το βιβλίο «Ο καιρός της σοκολάτας»
http://xristianos.gr/
Τρίτη 12 Μαρτίου 2013
Δευτέρα 11 Μαρτίου 2013
Τετάρτη 6 Μαρτίου 2013
Κυριακή 3 Μαρτίου 2013
Γιατί το “ανορθόδοξο” εκπαιδευτικό σύστημα της Φινλανδίας είναι το καλύτερο στον κόσμο
Σύμφωνα με την παγκόσμια κατάταξη του ιδρύματος Economist Intelligence Unit for Pearson, η Φιλανδία έχει το καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα
στον κόσμο. Το αποτέλεσμα αυτό δεν εκπλήσσει τους ειδικούς, δεδομένου ότι αυτή
η Σκανδιναβική χώρα έχει υλοποιήσει τεράστιες μεταρρυθμίσεις στην εκπαίδευση τα
τελευταία σαράντα χρόνια. Παρακάτω είναι κάποια από τα κυριότερα χαρακτηριστικά
του Φιλανδικού εκπαιδευτικού μοντέλου.
Τα παιδιά στην Φιλανδία δεν ξεκινούν το σχολείο μέχρι να
γίνουν 7 ετών
(Πηγή: NYTimes )
Οι μαθητές σπάνια δίνουν εξετάσεις ή κάνουν εργασίες στο
σπίτι μέχρι να φτάσουν στην εφηβεία.
(Πηγή: NYTimes )
Τα παιδιά δεν βαθμολογούνται τα πρώτα έξι χρόνια της
εκπαίδευσης τους.
(Πηγή: NYTimes )
Υπάρχει μόνο ένα υποχρεωτικό σημαντικό τεστ, το οποίο το δίνουν
οι μαθητές όταν γίνουν 16 ετών.
(Πηγή: Smithsonian )
Όλα τα παιδιά, ανεξαρτήτως ικανοτήτων, διδάσκονται στην ίδια
τάξη.
(Πηγή: Smithsonian )
Η Φινλανδία δαπανάει περίπου 30% λιγότερα χρήματα ανά
μαθητή, από ό, τι οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής.
(Πηγή: Smithsonian )
Το 30% των παιδιών παρακολουθούν ενισχυτική διδασκαλία κατά
τη διάρκεια των πρώτων εννέα χρόνων στο σχολείο.
(Πηγή: Smithsonian )
Το 66% των μαθητών περνάει στην ανώτατη εκπαίδευση.
(Πηγή: Smithsonian )
Η διαφορά μεταξύ αδύναμων και καλύτερων μαθητών, είναι η
μικρότερη στον κόσμο.
(Πηγή: Smithsonian )
Το ανώτατο όριο συμμετοχής στα μαθήματα των θετικών
επιστημών είναι 16 μαθητές.
(Πηγή: TNR )
Το 93% των Φινλανδών αποφοιτούν από το λύκειο.
(Πηγή: Smithsonian )
Οι εκπαιδευτικοί διδάσκουν μόνο 4 ώρες την ημέρα. Αφιερώνουν
υποχρεωτικά 2 ώρες την εβδομάδα για «επαγγελματική βελτίωση»
(Πηγή: NYTimes )
Η Φινλανδία έχει τον ίδιο αριθμό εκπαιδευτικών που έχει και
η Νέα Υόρκη, αλλά για αρκετά λιγότερους μαθητές .
600.000 μαθητές σε σύγκριση με 1,1 εκατομμύριο στη Νέα
Υόρκη.
(Πηγή: NYTimes )
Το εκπαιδευτικό σύστημα λειτουργεί με 100% κρατική
χρηματοδότηση.
(Πηγή: Smithsonian )
Όλοι οι εκπαιδευτικοί στη Φινλανδία οφείλουν να έχουν
αποκτήσει μεταπτυχιακό, το οποίο επιχορηγείται πλήρως.
(Πηγή: NYTimes )
Η πολιτεία δίνει μόνο τις γενικές κατευθυντήριες γραμμές για
το πρόγραμμα σπουδών.
(Πηγή: Smithsonian )
Οι δάσκαλοι επιλέγονται από το 10% των αποφοίτων.
(Πηγή: Smithsonian )
Το 2010, 6.600 δάσκαλοι συμμετείχαν σε διαγωνισμό για 660
θέσεις στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση .
(Πηγή: Smithsonian )
Ο μέσος μισθός για ένα πρωτοδιοριζόμενο Φιλανδό δάσκαλο ήταν
29.000 δολάρια το 2008. Στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι 36.000 δολάρια.
(Πηγή: NYTimes )
Οι αμοιβές των δασκάλων δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης με 15
χρόνια προϋπηρεσίας, είναι κατά μέσο όρο το 102% των αμοιβών άλλων επαγγελμάτων με πανεπιστημιακή εκπαίδευση.
Στην Αμερική το αντίστοιχο ποσοστό είναι 62%.
(Πηγή: TNR )
Οι εκπαιδευτικοί έχουν αντίστοιχο κοινωνικό στάτους με τους
γιατρούς και τους δικηγόρους
(Πηγή: Smithsonian )
Σε μια διεθνή μέτρηση που έγινε το 2001, τα παιδιά από την
Φιλανδία πήραν την πρώτη ή κάποια
από τις πρώτες θέσεις στα αντικείμενα της επιστήμης, την ανάγνωσης και των
μαθηματικών.
(Πηγή: ΟΟΣΑ / PISA )
http://antikleidi.com
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)